... اين‌ها كه مي‌نويسم حق مطلب نيست. نمي‌تواند باشد. هنوز گيج‌ام، بعد هم كه اين حس و حال چيزي نيست كه بشود توي يك روزنوشت نشان داد، داستان مي‌طلبد، ادبيات مي‌خواهد كه به داد آدم برسد و تصوير ترس و مضحكه و عشق را نشان بدهد. اين‌ها كه مي‌نويسم طراحي سرسري است، بعد داستان كه شد، تو خودت را پيدا كن لاي نوشته‌ها، لاي آدم‌هاي داستان كه نام تو را دارند يا ندارند و ببين كه تكثير مي‌شوي توي آدم‌هاي داستان، توي در و ديوار خيال‌ام.