بعد از پنج ماه برام یک، دو، ... یازده خط نامه نوشته ای، با امضایی که پاش زده ای می شود سیزده خط. یک خطش آرزوی شادی بوده و خط آخر نامت را نوشته ای. از پریروز تا حالا هر بار کم آورده ام، نامه ی تو را باز خوانده ام. حتا ساعت ها نامه ات پیش رویم باز بوده، انگار خودت نشسته باشی رو به روم و خندیده باشی، آن طور که خودت بلدی، آن طور که خودت می دانی.