هیچ میدانی چرا چون موج
در گریز از خویشتن پیوسته میکاهم؟
زانکه بر این پردهی تاریک
این خاموشی نزدیک
آنچه میخواهم نمیبینم
و آنچه میبینم نمیخواهم
شفیعی کدکنی
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم تیر ۱۳۹۷ ساعت 0:46 توسط آزاده
|
نوشتههای پیشین
- خرداد ۱۳۹۸
- اردیبهشت ۱۳۹۸
- فروردین ۱۳۹۸
- اسفند ۱۳۹۷
- بهمن ۱۳۹۷
- دی ۱۳۹۷
- آذر ۱۳۹۷
- آبان ۱۳۹۷
- مهر ۱۳۹۷
- شهریور ۱۳۹۷
- مرداد ۱۳۹۷
- تیر ۱۳۹۷
- خرداد ۱۳۹۷
- اردیبهشت ۱۳۹۷
- فروردین ۱۳۹۷
- اسفند ۱۳۹۶
- بهمن ۱۳۹۶
- دی ۱۳۹۶
- آذر ۱۳۹۶
- آبان ۱۳۹۶
- مهر ۱۳۹۶
- شهریور ۱۳۹۶
- مرداد ۱۳۹۶
- تیر ۱۳۹۶
- خرداد ۱۳۹۶
- اردیبهشت ۱۳۹۶
- فروردین ۱۳۹۶
- اسفند ۱۳۹۵
- بهمن ۱۳۹۵
- دی ۱۳۹۵
- آذر ۱۳۹۵
- آبان ۱۳۹۵
- مهر ۱۳۹۵
- شهریور ۱۳۹۵
- مرداد ۱۳۹۵
- تیر ۱۳۹۵
- آرشيو
آرشیو موضوعی
- تاریکخانه
- مکاتبات
- سینما سولی
- بالاخانه مطبعه فاروس
- گرامافون
- پردهخوانی در میدان بهارستان
- زنيّت
- شعر بازي
- بانو و دوستپسرهايش
- سردها و گرمها
- یک لحظه چشم هایت را ببند
- از ورقهاي كتابها
- دربارهي ادبيات
- مادرانهها
- لژ خانوادگي
- اين زندگي من است
- ديالوگ
- مرغ خانهي همسايه
- زن در ريگ زمان
- مكاتبات شهري
- از آرزوها
- تلاش براي سرودن شعر
- بسیار سفر باید
- بين خطوط
- نوشتن براي كاتيا
- برف نو
- جستن میان عشق
- مشق نوشتن
- بلند فكر كن
- پیامهای وارده
- کتاب خواندن